Een solo over mijn polyamoureuze knipperlichtrelatie met het leven.  

Ik word elke dag opnieuw verliefd, stel m’n hart open, omdat ik wil dat iemand het vult, omdat dat moet, hoort. En dan laat ik het breken, door hun, en door mezelf. Ik ben trouwens best gelukkig.   

Liefde. Omdat dat me fascineert ondanks of juist omdat ik er geen bal van snap. Omdat ik me er niet aan kan overgeven en het me tegelijkertijd compleet in zijn macht heeft. De liefde die ik heb, waar ik naar verlang, die ik kwijtraak en die verandert.  

Kortom: ik ga voor jullie zingen.